Okiem koordynatora projektu

Pracuję w szkolnej świetlicy już prawie 30 lat, nieustannie poszukuję pomysłów na ciekawe, kreatywne zajęcia. O możliwościach rozwoju, jakie daje program Erasmus dowiedziałam się podczas spotkań z innymi nauczycielami z naszego miasta biorącymi udział w tego rodzaju przedsięwzięciach. Zapoznałam się z Przewodnikiem po programie i postanowiłam złożyć wniosek. Nie obyło się bez trudności z kompletowaniem wymaganej dokumentacji, ale uparcie dążyłam do osiągnięcia założonego celu. Przy okazji nabyłam nowe umiejętności i wiedzę, takie jak planowanie, zasady pisania wniosków, posługiwanie się nowymi systemami elektronicznymi. Projekt „ Nowoczesny nauczyciel w nowoczesnej szkole” został pozytywnie oceniony, jednak otrzymał niewystarczająca liczbę punktów i znalazł się na liście rezerwowej programu Erasmus+. Ostatecznie otrzymał jednak dofinansowanie z programu PO WER. Tak zaczęła się moja praca koordynatora projektu. Trochę przerażona ogromem pracy wzięłam udział w szkoleniu dla instytucji rozpoczynających projekty na zasadach programu Erasmus+ zorganizowanym w Warszawie przez Program Operacyjny Wiedza Edukacja Rozwój ( PO WER). Poznane na nim zagadnienia i wymiana doświadczeń były dla mnie istotnym wsparciem. Po powrocie do szkoły rozpoczęły się przygotowania do planowanych mobilności. Pierwszym etapem było przeprowadzenie rekrutacji oraz powołanie Zespołu Projektowego. Do projektu zostało zakwalifikowanych 10 nauczycieli, w tym na kurs języka angielskiego 9 i 1 osoba na kurs metodyczny. Organizacje szkolące zostały wybrane na etapie pisania wniosku, jednak teraz trzeba było nawiązać z nimi mailowy kontakt. Mój poziom znajomości języka angielskiego nie jest wystarczający i dla mnie komfortowy, więc przez cały czas trwania projektu wspierałam się na uprzejmości nauczyciela języka angielskiego. Świadoma swoich braków językowych zapisałam się na certyfikowany kurs języka angielskiego Konieczność posługiwania się językiem angielskim w kontaktach z organizacjami przyjmującymi była dla mnie okazją do podwyższania moich umiejętności językowych. Pierwszą mobilnością, którą musiałam zorganizować był wyjazd trzech osób na Maltę. Umowy, nocleg, podróż, faktury, księgowa, biuro podróży i wiele innych spraw, które musiałam skutecznie zorganizować po raz pierwszy w życiu nie stanowiły dla mnie problemu. Prawdziwy problem powstał podczas organizacji pozostałych wyjazdów do Dublina i Edynburga. Pojawił się Covid19 i całe zamieszanie z nim związane, niepewność i nieprzewidywalność. Ostatecznie troje nauczycieli poleciało na Maltę, natomiast pozostałe wyjazdy trzeba było przełożyć na następny rok z nadzieją, że sytuacja się wyjaśni. Konieczne stało się podpisanie aneksu do umowy o przedłużenie projektu. Niestety, pandemia rozszalała się na całym świecie i nie chce się skończyć. Kolejne kraje zmieniają obostrzenia sanitarne i zasady wjazdu do kraju. Nasz projekt zaczął się „ sypać”. Irlandia i Zjednoczone Królestwo ogłaszają kolejny lockdown. Zaczęłam wątpić czy uda się zrealizować pozostałe mobilności. Nie ma jednak sytuacji bez wyjścia. Organizacja English Matters zaproponowała przeniesienie kursów do Hiszpanii, gdzie miała swoją siedzibę. Po konsultacji z opiekunem projektu zapadła decyzja - jedziemy do Madrytu. Jest nadzieja, że uda nam się zrealizować projekt. Po załatwieniu wszystkich formalności, w zmieniającej się epidemiologicznej rzeczywistości 7 nauczycieli rozpoczęło swoją przygodę w Madrycie. Pierwszy dzień szkolenia był wspaniałym przeżyciem i rozwiał wszystkie moje obawy, że sobie nie poradzę. Poznałam wiele osób innych narodowości, z którymi próbowałam się porozumieć często pomagając sobie rysunkami i gestami. Organizator zapoznał nas ze szczegółami szkolenia i zasadami zaliczenia koniecznymi do uzyskania certyfikatu. Po zajęciach całą grupą wyruszyłyśmy do centrum Madrytu spróbować tapas i podziwiać hiszpańskie zabytki. Drugi dzień szkolenia zapowiadał się również ciekawie, miałyśmy wyruszyć z Plaza de Major na zajęcia w terenie. Idąc na miejsce zbiórki potknęłam się i upadłam na prawa rękę. Przypadkowa hiszpanka wezwała pogotowie, które zawiozło mnie do szpitala. Po badaniu okazało się, że mam skomplikowane złamanie i muszę jak najszybciej wracać do Polski. W taki to pechowy sposób skończyło się moje” życie jak w Madrycie”. Z żalem wróciłam do kraju, przeszłam operację i półroczną rehabilitację. Moje projektowe działania zostały tymczasowo zwieszone. Trzymałam jednak mocno kciuki za pozostałych nauczycieli, aby szczęśliwie dokończyli kurs i wrócili do Polski. Cała historia ma jednak dobre zakończenie, ponieważ wszystkie założenia projektu mimo mojego wypadku zostały zrealizowane. Nabyte przeze mnie doświadczenia, nowe umiejętności i wiedzę wykorzystam do pisania nowych wniosków w programie Erasmus+. Nie poddaje się!

Sprawozdanie z realizacji projektu ” Nowoczesny nauczyciel w nowoczesnej szkole” w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój ( PO WER).

Decyzja o wzięciu udziału w wyjeździe nie była dla mnie łatwa. Z jednej strony chęć przypomnienia sobie i podniesienia umiejętności komunikowania się w języku angielskim, ciekawość poznania i zwiedzenia nowych miejsc. A z drugiej strony…. mój lęk przed lotem samolotem. Ale ponieważ lubię wyzwania, lubię poznawać i doświadczać nowych rzeczy zdecydowałam się na wyjazd. Niemała w tym zasługa miejsca, w którym miało odbyć się szkolenie- Edynburg w Szkocji. Niestety, pandemia pokrzyżowała moje i koleżanek plany wyjazdu do tego pięknego miasta. Ostatecznie wyleciałyśmy do Madrytu. Przed wyjazdem, celu przypomnienia sobie wiadomości i konwersacji w języku angielskim zapisałam się na certyfikowane szkolenie językowe w ramach projektu: "W Kujawsko-Pomorskiem Mówisz-Masz certyfikowane szkolenia językowe" dla osób 50 plus. Przed samym wyjazdem wzięłam udział w szkoleniu językowym online prowadzonym przez nauczyciela j. angielskiego. Powtarzałam również potrzebne zwroty i słownictwo przy użyciu aplikacji Duolingo. Dodatkowo przyswajałam potrzebne słownictwo w języku hiszpańskim korzystając z zasobów Internetu. Pierwszego dnia zostałyśmy zapoznane z programem zajęć, historią Hiszpanii oraz zakwalifikowane do odpowiednich pod względem poziomu znajomości języka grup. Odbyły się pierwsze międzynarodowe konwersacje przypominające trochę Teatr Pantomimy, ale pierwsze lody zostały przełamane i zawarte pierwsze znajomości. W naszej grupie byli jeszcze Polacy z Knurowa oraz koleżanki z Węgier i Litwy. Pomimo barier językowych bardzo szybko zaprzyjaźniliśmy się. Prowadzący z nami zajęcia również okazali się bardzo sympatyczni, otwarci, życzliwi i pomocni. Dbali, abyśmy w Madrycie czuli się bezpiecznie i swobodnie. To spowodowało, że nauka była bardzo przyjemna i motywowało do prawdziwego angażowania się w przebieg zajęć. Przypominaliśmy sobie i zdobywaliśmy nowe wiadomości, słownictwo, ćwiczyliśmy prawidłową wymowę. Dowiadywaliśmy się coraz więcej o naszych krajach, szkołach,o nas samych. Każdego dnia, po zakończeniu zajęć wspólnie zwiedzałyśmy najpiękniejsze miejsca w Madrycie. Smakowałyśmy lokalne hiszpańskie potrawy. Dużym przeżyciem dla mnie było zwiedzanie stadionu Santiago Bernabéu. A jeszcze większym oglądanie na żywo występu Flamenco. Uczestniczyłyśmy w wycieczce do Toledo, które urzekło nas swoim urokiem już od pierwszego wejrzenia. Niezapomniane wrażenia czekały na nas również podczas zwiedzania Muzeum Prado. Wzięcie udziału w programie PO WER było wspaniałą decyzją. Pobyt w Madrycie był dla mnie „wyjazdem życia”. Dał mi odwagę w poznawaniu ludzi i świata. Rozwinęłam się pod względem umiejętności interpersonalnych, językowych i autoprezentacji. Konieczność poradzenia sobie w czasem trudnych sytuacjach (samodzielny przejazd do szpitala, do którego zawieziono moją koleżankę po wypadku) sprawiła, że stałam się pewniejsza siebie, bardziej samodzielna. Wiem, że poradzę sobie, nawet, jeśli mój poziom angielskiego nie jest wystarczający. Gramatyka i poprawność językowa nie są najważniejsze, lecz komunikacja, a bariera językowa znika po jakimś czasie. Wróciłam z bagażem niezapomnianych wspomnień i międzynarodowych przyjaźni, bogatsza o nowe doświadczenia, a przy okazji spełniłam swoje marzenia i pokonałam lęk wysokości. Oczywiście początki zawsze są trudne, ale najważniejsze jest wykonanie pierwszego kroku. Po powrocie z mobilności odważyłam się i złożyłam międzynarodowy projekt „Let the Christmas time connect us” , w którym podjęłam współpracę w języku angielskim z poznaną podczas szkolenia w Madrycie Czeszką Martiną. Wyjazdy w ramach programu PO WER polecam wszystkim niezdecydowanym i mającym jakiekolwiek obawy. Krystyna Kołodziejczak

"English for teachers" w Madrycie, czyli dlaczego warto uczyć się języków w każdym wieku?- moje wrażenia z pobytu w Madrycie.

Podsumowanie projektu " Nowoczesny nauczyciel w nowoczesnej szkole"

 

Science is Wonderful! 2021

 Darmowy i otwarty dla wszystkich program Science is Wonderful! wprowadza świat nauki, badań i innowacji do szkół podstawowych i średnich. Naukowcy ze wszystkich dziedzin spotykają się online z nauczycielami i uczniami. Chcą ich inspirować i prezentować im magiczny świat badań naukowych.

Science is Wonderful! – edycja 2021 odbyła się online, od 10 do 26 listopada. Wzięło w niej udział 500 naukowców, ponad 2600 szkół i 20 000 uczniów z całej Europy. Kolejna odsłona programu będzie miała miejsce w 2022 roku.

Na stronie Science is Wonderful! Digital, można znaleźć materiały dydaktyczne, gry i filmy przygotowane przez naukowców do wykorzystania z uczniami przez cały rok. 

 

Dzieci z klas 1-3 brały udział w wydarzeniu online oglądając między innymi wykład" Co dzieje się z mydłem po umyciu rąk?"

Tutaj materiały dodatkowe z wydarzenia:

https://www.schooleducationgateway.eu/pl/pub/latest/news/science-is-wonderful-2021.htm

EPALE - ciekawy artykuł

https://epale.ec.europa.eu/pl/blog/samouczki-i-inne-obietnice-szybkiej-nauki-jezyka-obcego 

Samouczki i inne obietnice szybkiej nauki języka obcego

Jak szybko nauczyć się języka obcego? Dorosły uczeń ma motywację. Jest też w posiadaniu materiałów do samodzielnej nauki.

Dorota Kondrat

ok. 4 minuty czytania - polub, linkuj, komentuj!

---

Co drugi dorosły zapracowany uczeń zwraca się do mnie z pytaniem o to, jak szybko nauczyć się języka obcego. Niestety nie ma za wiele czasu na lekcje, ma jednak motywację. A ta, nie wzmacniana, zanika. Jest też w posiadaniu podręczników, płyt i materiałów do samodzielnej nauki. W największej księgarni internetowej hasło 'angielski' prowadzi nas do ponad 11 tysięcy produktów. Na pierwszych stronach wyszukiwania przeważają 'samouczki', o tytułach "Kurs dla wiecznie początkujących", "Ekstremalnie szybka nauka angielskiego", "Angielski w 30 dni", "Angielski bez wkuwania", itp. Są też rozmówki, fiszki, ćwiczenia gramatyczne, repetytoria, literatura w uproszczonej wersji.

Photo by Kimberly Farmer on Unsplash

Cóż mogę doradzić uczniowi? W końcu zachęcanie go do dodatkowej nauki w domu, przy jakże rzadkich wspólnych lekcjach jest także w moim interesie. Dostępne materiały dodatkowe kuszą obietnicą tytułu i unikalnej metody, są atrakcyjne wizualnie. Większość 'samouczków' prowadzi nas przez kurs jak przez serial. Podzielone na rozdziały - lekcje, mają tekst (często też nagranie do niego), przetłumaczone słówka, wprowadzenie do tematu gramatycznego i ćwiczenia z kluczem na końcu lekcji. Jeden z kursów obiecuje, że nauczy nas języka obcego w 30 dni, co przekłada się na 30 lekcji. Analizuję jego treść - lekcje wypełnione są po brzegi słownictwem, które jest wyizolowane z kontekstu i tłumaczone na polski. Gramatyka rozbudowana - od poziomu A1 do B1 - jest to tyle, ile w szkole językowej zajmuje 2 lata. Obietnica opanowania tej wiedzy w 30 dni jest mało realistyczna.

Jak wykorzystać konstruktywnie dwa ważne fakty? Uczeń ma chęć do nauki oraz gotowe materiały. Nastawmy się na to, że nauka samodzielna i kontrolowana na lekcji powinny iść ze sobą w parze i że widoczne efekty pracy z takimi materiałami pojawią się po dłuższym czasie. Zatem książka, która obiecuje naukę w 30 dni lepiej się sprawdzi, gdy rozłożymy materiał na 30 tygodni (nie licząc przerw świątecznych i urlopowych), a 1000 słów na fiszkach realnie opanować możemy w 2-3 semestry nauki.  The Common European Framework of Reference (CEFR), czyli Europejski System Opisu Kształcenia Językowego określa, ile powinien umieć uczeń na danym poziomie. Jedna z metodologii lingwistycznych podaje poniższe dane dla znajomości słownictwa:

poziom CEFR	słownictwo aktywnie używane	słownictwo znane biernie
A1	300	600
A2	600	1,200
B1	1,200	2,500
B2	2,500	5,000
C1	5,000	10,000
C2	10,000	20,000

Liczby na początkującym poziomie (A1 i A2) wydają się być niskie, jednak uczenie się obcego języka jest procesem długim i żmudnym. Na początku poznajemy ogólnie system, na który składa się wymowa, intonacja, struktury gramatyczne, wyrażenia grzecznościowe, itd. Jest to dużo jak na początek. A im dalej w las, tym więcej drzew - co to oznacza? To, że od poziomu B1 wzwyż poznajemy coraz więcej słownictwa, i tempo może być wyczerpujące, jeśli nie robimy postojów na konsolidację tej wiedzy. Zazwyczaj kursy językowe zaplanowane są tak, że pierwsze poziomy osiąga się kolejno w rok, co przekłada się na jakieś 4 godziny tygodniowo na kursie grupowym i min. 2 godziny pracy w domu. Czy zapracowany dorosły może pozwolić sobie na więcej? 

Z oczywistych powodów materiały, o których piszę, wykorzystują metodę podawczą: uczeń czyta lub słucha tekstu, czyta listę słówek. Tak naprawdę często tekst odsłuchuje w samochodzie lub przy okazji wykonywania innej pracy. Jeśli alokowana uwaga pozwoli przyswoić nowe informacje, są one zwykle tylko w użytkowaniu biernym. A i to nie jest oczywiste, bo do trwałego zapamiętania trzeba powtórzyć dane treści w rozmaitych konktekstach. Dopiero ćwiczenia praktyczne, takie jest wielokrotne powtarzanie struktur (language drills), wypisanie ważnych słów (można robić własne fiszki), używanie nowych słów i struktur w mowie i w piśmie dają efekty.  Ważne jest też realistyczne porcjowanie materiału; nie znam nikogo, kto jest w stanie nauczyć się 30 nowych słów podanych w jednym ćwiczeniu. Tak naprawdę nie może być to więcej niż 6-10 słów do jednego zadania, maksimum 30 na jedną lekcję (zależy to od wieku i możliwości poznawczych ucznia).

Rola nauczyciela jako towarzysza pracy własnej dorosłego ucznia jest bardzo ważna. To on zarządza planowaniem nauki - rozkłada materiał z całej książki na dłuższy czas, planuje, co uczeń wykona sam, a co należy zrobić wspólnie. Przewiduje, jak materiał utrwalać i powtarzać, a także daje możliwości do komunikacji w praktyce. Co ważne, wspólna praca nie może się opierać na metodzie tłumaczeniowej, na której bazują chyba wszystkie samouczki. Tłumaczenia dają uczniowi poczucie bezpieczeństwa, czasami są niezbędne (język prawniczy, medyczny), jednak są pewnego rodzaju ślepą uliczką. Otóż języki nie przystają do siebie semantycznie, słowa są wieloznaczne, nie muszą mieć precyzyjnych ekwiwalentów, są używane w innych kontekstach i konotacjach, czasy i struktury gramatyczne są często zupełnie inne. Ucząc się metodą tłumaczeniową, wciąż myślimy w języku ojczystym, a chcąc stworzyć wypowiedź w obcym języku, tworzymy kalki, często niepoprawne.

Na szczęście żyjemy w czasach, w których wszystko mamy w zasięgu ręki. Dzięki internetowi, mediom społecznościowym, filmom, grom komputerowym czy serwisom informacyjnym poznajemy języki obce w ich autentycznej wersji. Możemy tu aktywnie uczestniczyć używając obcego języka, chociażby przez pisanie komentarzy. Materiały do samodzielnej nauki za to dają pomoc w uporządkowaniu dużej ilości wiedzy. Dobrane do zainteresowań i poziomu językowego, mogą przynieść dodatkowe korzyści. Jednak zbyt wysokie oczekiwania wobec samouczka kończą się porzuceniem książki po pierwszym rozdziale. Moim zdaniem, do pracy z takimi materiałami niezbędne jest towarzystwo nauczyciela, który planuje lekcje, poprawia, daje nowe konteksty do praktycznego wykorzystania materiału i motywuje ucznia do systematycznej, ale niezbyt obciążającej nauki.

 

---

Dorota Kondrat – pracowała przez 20 lat jako lektorka angielskiego i kilka lat jako metodyk nauczania, autorka książek i gier do uczenia się języka angielskiego. Trenerka w edukacji. Prowadziła projekty edukacyjne (Fundacja INEK, Polskie Stowarzyszenie Kreatywności, British Council, Mazowieckie Samorządowe Centrum Doskonalenia Nauczycieli), napisała kilkadziesiąt scenariuszy kreatywnych lekcji. Ukończyła psychologię na Uniwersytecie SWPS w Warszawie.

Projekt etwinning „Relacje drogą do zmian”.

Pani Krystyna Kołodziejczak przystąpiła we wrześniu 2021 roku do swojego pierwszego projektu eTwinning. W tym celu wzięła udział w seminarium online "Mój pierwszy projekt eTwinning z Ambasadorem- Relacje drogą do zmian". Jest to projekt międzyszkolny, skupiający uczniów ze szkół podstawowych min. z Kłodzka, Warszawy, Grudziądza, Kluczborka, Sztutowa, Wrocławia i Legionowa. Szkoły współpracują między sobą za pomocą platformy eTwinning Twin Space, na której zamieszczają zrealizowane zadania.

Edukacja przyszłości to nie tylko najnowsze trendy, nowoczesne technologie czy rewolucyjne zmiany. To przede wszystkim relacje międzyludzkie. Zarówno na poziomie nauczyciel – uczeń, nauczyciel – nauczyciel, uczeń – uczeń, czy nauczyciel – rodzic. Celem projektu jest poprawa relacji nauczyciel – uczeń oraz praca zespołowa naszych wychowanków.

W projekcie biorą udział wolontariusze z klas 7 i 8 naszej szkoły.Uczestnicy projektu wspólnie wykonują zadania. Pierwszym z nich było zaprojektowanie logo projektu. Kolejnym stworzenie swoich awatarów, a następnym opracowanie kart motywacyjnych i wysłanie ich do wylosowanej szkoły. W okresie przedświątecznym przygotowywane były kartki świąteczne dla dla lekarzy i pielęgniarek z oddziałów covidowych szpitali z podziękowaniem za ich pracę i oddanie pacjentom.

Poniżej przedstawiamy efekty naszej pracy projektowej:

Logo projektu

Logo projektu

Awatary uczniów

                                                                Kartki świąteczne dla medyków.

Wolontariusze z kartami motywacyjnymi otrzymanymi ze szkoły w Warszawie.

Karty motywacyjne wykonane przez wolontariuszy

Co nowego w międzynarodowym projekcie eTwinning „Niech połączy nas ten świąteczny czas”?

 Od ostatniej informacji o projekcie upłynęło kilkanaście dni, w czasie których obie szkoły uczestniczące w projekcie wykonały większość zaplanowanych zadań. Realizacja przebiega bardzo sprawnie i przynosi wiele radości i satysfakcji.

Powstały ciekawe filmy przybliżające kraj, miasto i szkołę. Opracowane zostały życzenia i wykonane kartki świąteczne. Nagrane zostały filmy, na których uczniowie klasy 3a naszej szkoły i uczniowie klasy 5b szkoły w Příbram śpiewają popularne w Czechach i Polsce kolędy. Powstały interesujące prezentacje na temat  tradycji świątecznych danego kraju. Dodatkowo odbyło się spotkanie online koordynatorów projektu (kolejne, już z przedstawicielami uczniów odbędzie się niebawem).

Przed nami jeszcze tylko działania podsumowujące projekt, którego zakończenie przewidziane jest na początek lutego.

Poniżej niektóre efekty naszych wspólnych działań: 

Kartka świąteczna- Czechy

                                            Nasza kartka świąteczna z życzeniami.

Kolęda w wykonaniu uczniów z Czech

Kolęda w wykonaniu uczniów naszej szkoły.

       

Spotkanie online koordynatorek projektu z Czech i Polski

Let's travel through dance ( Podróżujemy przez taniec)- projekt eTwinning

  Uczniowie z klas 1-3 przystąpili to międzynarodowego projektu „Podróżujmy przez taniec”, którego celem jest uczczenie Międzynarodowego Dnia Tańca (29.4.).  Projekt będzie realizowany poprzez platformę Twinning, a wezmą w nim udział takie państwa jak Chorwacja, Turcja, Grecja, Serbia. Celem tego projektu jest zapoznanie uczniów z tradycyjnymi tańcami na całym świecie. Projekt trwa od stycznia 2022r. do maja 2022r.

Uczniowie będą: poznawać cechy tradycyjnego tańca własnego kraju, poznawać cechy tradycyjnego tańca innych państw oraz ćwiczyć tradycyjny taniec swojego kraju, występować w tradycyjnym tańcu szkoły partnerskiej.

 luty 2022.

Uczniowie badają tradycyjne tańce, stroje, fryzury i muzykę swojego miejsca. W narzędziu cyfrowym prezentują to wszystko. Tworzą także samouczek wideo z podstawowymi krokami ich tradycyjnego tańca.

Marzec 2022.

Każda szkoła otrzymuje szkołę partnerską. Jeśli to możliwe, z innego kraju. Poprzez materiały na Twinspace uczniowie poznają taniec w szkole partnerskiej. Uczniowie ćwiczą taniec w szkole partnerskiej.

Kwiecień 2022.

a) Uczniowie wykonują taniec tradycyjny szkoły partnerskiej. Każdy jest zobowiązany do nakręcenia tego filmu i umieszczenia go na Twinspace do 28-4-2022.

b) Uczniowie poznają inne tradycyjne tańce publikowane na Twinspace. Prezentują kilka tańców na szkolnej tablicy ogłoszeń.

Maj 2022.

Ocena projektu.

A za bramą... Europa czyli konkurs Selfie+

W ramach upowszechniania rezultatów naszego projektu braliśmy udział w konkursie Selfie + w kategorii : Mój projekt w jednym ujęciu. Niestety nie udało nam zdobyć nagrody. Poniżej konkursowe zdjęcie i link do strony:

https://selfieplus.frse.org.pl/a-za-brama-europa/ 

Nauczyciele ze Szkoły Podstawowej nr 9 z Oddziałami Przedszkolnymi w Inowrocławiu realizują projekt ” Nowoczesny nauczyciel w nowoczesnej szkole” w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój ( PO WER). Nieustannie poszukują nowych rozwiązań, które przyczynią się do osiągania sukcesu przez każdego ucznia na miarę jego możliwości. Udział w projekcie jest szansą na podwyższenie kompetencji językowych  i metodycznych kadry nauczycielskiej. Pomimo trudności związanych z COVID-19 udało nam się wyjechać do Madrytu, gdzie braliśmy udział w kursie przybliżającym metodę CLIL oraz  kursie języka angielskiego. Nabyte umiejętności otworzyły nam bramę do zmian, które wykorzystamy do budowania nowoczesnej, europejskiej szkoły.